Ancak bu tarz bölgelerde tehlikenin herzaman mevcut olacağı akıldan çıkartılmamalıdır. Nehirden gelebilecek ani su taşkınlığı, kumluk alanların yumuşak zemini, kıyıdaki toprakların suya doğru kayması vb. tehlikeler herzaman mevcuttur. Özellikle gece avcılığı 2 kat risk taşımaktadır.
Genellikle haliçlerde levrek, pisi, gümüş, yılan balığı, kefal gibi balıklar yaşamaktadır.
Levrekler küçük sürüler halinde korunaklı koşulları tercih edeceğinden nehrin ağızlarında yaşarlar. İlkbahar ve yaz aylarında daha büyük levrekler beslenmek amacıyla bu bölgelerde sıkça bulunurlar. Bu zamanlarda yapay yemler ve dip olta takımları oldukça etkili olabilecektir.
Pisi balıklar sudaki düşük tuz oranını kolaylıkla telore edebildiklerinden nehrin çok içlerine kadar gidebilmektedirler. Sığ sularda besinlerini aradıklarından plajlarda da sıkça rastlanmaktadır.
Yılan balıkları, üreme amaçlı ve yaşamlarının ilk dönemlerinde denizde bulunurken sonraki yaşamlarında nehirlerin içlerine doğru yönelirler. Daha sonraları yumurtalarını bırakmak için tekrar denizlere doğru hareket ederler. Bu döngü nedeni ile yılan balıkları haliçlerde sıkça rastlanabilecek bir türdür.
Kefal korunaklı ve sakin suları tercih etmektedirler. Nehirleri ağızları onlar için birer yem kaynağıdır. Haliç içinde oluşan küçük koylarda bulunacaklardır. Ancak avcılıkta yakalanması tercih edilen bir balık olmasına rağmen zor yakalanan bir balıktır.
Korunaklı ve sakin koşulların mevcut olduğu bu alanlarda genellikle sahilde yapılan avcılıkla benzer teknikler kullanılmaktadır. Uzun mesafeli atışlar ve büyük ağırlıklar gerekmemektedir. 5000-6000 sabit makara (Fixed spool), 25-50 gr ağırlık, 3.5-4 m lik bir kamış bu bölgelerde oldukça kullanışlı olacaktır.Bu takımların kontrolü ve ısırıklarının hissedilmesi ve yer değişikliği yapılması halinde oldukça rahat olacaktır.
Kumluk bölgelerin zemini rahatlıkla hareket edecek sertliğe sahipse bu bölgelerde yer değiştirilerek sakin koşullarda avcılık yapılabilecektir. Levrek, kefal, pisi, yılan balığına sıkça rastlanabilir.
Nehirlerin içlerine doğru karadan avcılık yapılabilir. Kefal, pisi balıklarına daha çok rastlanılacaktır. Daha iç kesimlerde ise tatlısu balıkları bulunacaktır.
Haliçlerde genellikle küçük balıkların yaşam alanları olduğu düşünülürse, kullanılacak iğnelerin ölçüleri de denizde kullanılan iğnelere göre daha düşük olacaktır (2-4 numaralar). Solucan bu tür bölgelerde iyi netice verecektir. Deniz tarafında ise denizde kullanılan doğal yemler etkili olacaktır.
Eğer levrek avı yapılacaksa iğneler 1/0 – 2/0 numaralı ama kalitelileri tercih edilebilir. Tercihe göre değişmekle beraber tek iğneli olta takımı daha iyi bir seçim olacaktır. Borukurdu, sülünes, yengeç ve balık parçaları kullanılabilir. Ancak yemin sunumu önemlidir. http://olta-malzemeleri.blogspot.com.tr/p/levrek_28.html
Kefalin kendine has beslenme alışkanlıkları vardır, bu nedenle kullanılacak olta takımı bu balıklar için tasarlanmalıdır. Detaylı bilgi için, http://olta-malzemeleri.blogspot.com.tr/p/kefal.html
Yapay yemlerle at-çek avcılığı da bu bölgelerde yapılabilir. Silikon worm (solucan) yemler tercih edilebilir.
Şamandıralı takım kullanılacaksa, küçük şamandıra ve hafif ağırlıklı takımlar kullanılabilir. Akıntının hızına göre değiştirilebilir. Derin yerlerde etkili olacaktır.
Dip olta takımlarıda bu bölgelerde doğal yem çeşitleri ile tercih edilmelidir. Akıntının kenar bölgeleri, derin alanlar dipten avcılık için aranması gereken yerlerdir
